همین حالا، پس از خواندن آیاتی از قرآن که مربوط به اهل بهشت و همسرانشان بود، شخصا تصوری در ذهنم شکل گرفت که خیلی برایم زیبا و لذت بخش بود و به همین خاطر تصمیم گرفتم ثبتش کنم. تصورم این است که اگر انسانی بهشتی شود و همسرش نیز بهشتی شود، احتمالا این دو در بهشت نیز همسران یک دیگر خواهند شد و مصداق غلام و حوری بهشتی، خودشان می شوند برای یک دیگر. این همه که همه ی به اصطلاح عاشقان یا واقعا عاشقان سخن از عشق ابدی و با هم بودن ابدی یا با هم بودن پس از مرگ می گویند، می تواند واقعا حقیقت داشته باشد برای زوجی که هر دو بهشتی باشند! فکر کنید! حتی فکرش هم دل نشین و روح انگیز که دو نفر که عاشق یک دیگر هستند، واقعا تا ابد(ابد به معنای دقیق کلمه) با یک دیگر باشند و برای هم! و احتمالا در بهشت که همه چیز زیبا و بی نقص و در حد کمال است، زوائد احتمالی عشق آن ها نیز از بین خواهد رفت و عشقی خالص بینشان خواهد بود که می تواند هر لحظه به عنایت و لطف معبود فزونی گیرد و رو به کمال برود! وه که چه عشقی خواهد شد! فکر کنید! بتوانید با کسی که در این جهان برای هم می مردید، در جهانی ابدی در اوج زیبایی و آرامش و نعمت و برکت زندگی کنید و دیگر حتی نزاعی بینتان نباشد و همه چیز زیبا و بی نقص و آرام باشد. چه حس لطیف و به وجدآورنده ای!. از این ها می شود به این نتیجه رسید که عشق حقیقی فقط عشقی است که در جهان دیگر هم به حیاتش ادامه خواهد داد، یعنی عشقی بهشتی میان دو آدم بهشتی که در این جهان هم واقعا هم خودشان بهشتی بوده اند، و هم عشقشان و هم زندگی شان بهشتی بوده. و این یعنی هر عشقی جز این نوع از عشق، کذب و پوچ و فانی است چون در جهان پس از مرگ، دیگر هیچ اثری از آن وجود نخواهد داشت.
+البته همه ی این هایی که گفتم، هیچ تحقیقی بابتشان نکرده ام و فقط یک تصور کاملا شخصی است که به نظرم خیلی محتمل می نماید و اوج نور و زیبایی و عشق است.
درباره این سایت